Bjorn van Snippenburg, Liesbeth Meuldijk. Marga Zwiggelaar
Wegen met Zegen. Wandelen door de Over-Betuwe
Uitgeverij Elmar, ISBN 978 90 389 2825 8. Euro 20,-
Foto homepage: Park Lingezegen
Ook niet in Azië gesitueerde reisboeken komen in deze rubriek aan bod. Een restantje corona-isolement is daar debet aan. Zoals deze praktische wandelgids, deel 11 alweer.
Als niet geboren Elstenaar, maar wel langdurig ingezetene, is het prettig te weten waar al die verwijzingen naar de kerkelijke geschiedenis in mijn omgeving vandaan komen. Zeker wanneer je een fervent wandelaar bent is het fijn iets meer context te kennen van de plekken waar je langsloopt. Immers kerken en kerktorens te over, begraafplaatsen en kappelletjes in overvloed. Dat er ook een heuse pelgrimswandeling door mijn streek bestaat wist ik niet en daar doet dit boekje kond van. De route begint en eindigt in Nijmegen, de stad die mij goed vertrouwd is. De stad aan de Waal is altijd in de buurt als je met deze gids aan het wandelen bent. Het waren de Romeinen die ooit vanuit hier de rivier overstaken en in Elst (Elistha) een enorme tempel bouwden. De resten ervan zijn te vinden onder de Grote Kerk. Zij namen ook de vruchten mee die de Betuwe zo bekend maakten; de kers is bijvoorbeeld van Italiaanse origine.
Wij maakten enkele wandelingen met deze gids als leidraad. En dat was een groot plezier. Ook zonder GPS is het gidsje betrouwbaar. En echt het pad kwijtraken is met de goede bewegwijzering in deze omgeving (en de talloze kerktorens) niet mogelijk. Elke route begint met een kleine foto en een kaartje. Daarna wordt de weg beschreven waarbij de bezienswaardigheden op hun culturele, historische of natuurkundige merites worden beoordeeld. Hier en daar wijdt men wat uit als het om een (verdwenen) kasteel gaat of een bijzondere tuin. Het boekje blijft niet goed op de pagina ‘hangen’; een omlegvariant was handig geweest.
De makers hebben een boodschap: “Iedere wandelaar wordt uitgenodigd om stil te worden en stil te staan bij wat het leven betekenis geeft.” Dat hebben we niet veel gedaan omdat we graag doorlopen. Het zijn elf mooie wandelingen die ons op plekken brachten die we nog niet eerder had gezien in de ruim 16 jaar die we in Overbetuwe wonen. Het is geen rijke streek in de zin van grote monumentale gebouwen, spectaculaire landschappen of indrukwekkende natuur. Hoewel Gendt en Bemmel daarop een uitzondering vormen. De rivieren zijn altijd dichtbij, met hun uiterwaarden en dijken. Dat heeft zijn bekoring. De dorpen en hun bewoners maken nog altijd een strenge, bijna protestantse, indruk. Ze nodigen de wandelaar niet echt uit. Hier vooral veel luxe huizen van uitgekochte boeren, compleet met dubbele Tesla op de oprit. Dit zijn de echte nieuwe rijken. Hier mis ik de bossen die rond Nijmegen zo talrijk zijn, de glooiing van het landschap, de zachtheid. Gelukkig eindigt de route weer in de Keizerstad. (PvR)
De markeringen zijn niet overal goed zichtbaar.
